عاشق شده ام حضرت معشوقه کجایی 

من مولوی ام شمس اگر جلوه نمایی 

 

سعدی نشوم تا در بستان نگاه و 

آغوش گلستان شده ات را نگشایی 

 

وحشی شده ام تا ز تو جامی بستانم 

جامی بستانم نه به شاهی به گدایی 

 

در مجلس خوبان تو چه کردی که شنیدم 

شرمنده ی لطفت شده صد حاتم طایی 

 

ای شرب دهان تو می دولت عشاق 

ای قند لبت نسخه ی عطار و دوایی 

 

ای مردمک چشم تو منظومه ی شمسی 

ای چشم تو آتشکده ی عهد هخایی 

 

دیوانه شدم در طلبت بس که به دیوان    -

دیوان غزل فال زدم تا تو بیایی 

 

حافظ خبری از تو ندارد که بگوید 

میترسم از این بی خبری ماه رهایی 

 

مانند پلنگی که نگاهش سوی ماه ست 

من شهره ی شهرم به همین سر به هوایی 

 

از من که دچارت شده ام یاد نکردی 

در وقت سفر با غزل تلخ جدایی 

 

<<ای تیر غمت را دل عشاق نشانه     >>

ای منظر چشمان تو کشکول بهایی 

 

بااین همه تنهایی و رسوایی و دوری 

شاعر شده ام تا که بگویم که خدایی 

 

خال لب تو نقطه ی پرگار وجود است

اصلا تو خودت دایره قسمت مایی